Ai…dat was een innovatie van formaat….en nog wel een geval van serendipiteit….iets bruikbaars vinden door toeval. De teelt op mineralenwol, op steenwol etc. heeft tot een hogere productiviteit van tuinbouwgewassen geleid en minder uitval door bodemziektes. Het water loopt gemakkelijker de plant in en het substraat is, aanvankelijk, vrij van ziektes. Het bufferend vermogen voor water is prima…en voor mineralen niet te veel. Het gewas werd meer stuurbaar.

De mens is intussen weer paar decaden verder, en inzichten verschuiven en verdiepen. Plant- en substraatweerbaarheid zijn momenteel gewilde onderwerpen en men praat erover alsof het twee gescheiden begrippen zijn. Een niet weerbare bodem, echter, brengt zelden een weerbare plant voort….kortom één plus één is meer dan 2.

Vanuit de ecologie weten we dat het ragfijne spel tussen wortels en bodem op microbiologisch niveau de basis vormt van de bodemweerbaarheid en voor een groot deel de gewasweerbaarheid bepaalt. De bodem roept reacties op in de plant en de plant op zijn beurt prikkelt de bodem tot prestaties. Dit fijne onderlinge systeem heeft als randvoorwaarden dat er voldoende (gelegenheid voor) microleven is en/of dus voldoende organische stof.

Een plant kan zijn aanleg voor de ontwikkeling van zijn eigen weerbaarheid alleen maar ten volle ontwikkelen als ook de bodem hem uitdaagt dit te doen. Mineralen wol is daarvoor nu nog niet geëquipeerd; zonder organische stof en in het begin steriel van aard komt uit dat substraat niet of te traag de uitdaging naar de plant. Het substraat dat ooit de tuinbouw afhielp van haar kwetsbaarheid voor bodemgebonden ziektes wordt nu een bottleneck bij de ecologisering van de tuinbouw. Ik zou zeggen innovatoren van de mineralen wol…waar blijft de volgende slag.

Inmiddels hebben we ook al tijden veredeld op rassen die “goed” omgaan met mineralenwol substraten. Productiviteit, smaak, groeikracht etc. zijn verbeterd/veredeld binnen het systeem met mineralenwol: gemakkelijk water, weinig organische stof, een wisselvallig microleven etc. Het is goed denkbaar dat de rassen van vandaag hun vermogen (deels) kwijt zijn om geprikkeld door de bodem hun weerbaarheid te maximaliseren. We hebben mogelijk echt kasplantjes gemaakt die niet klaar zijn voor de teelt van morgen. Ik hoor de ontkenningen van de veredelaars nu al in mijn oren…….maar overtuig me maar eens. Als mijn veronderstelling juist is dan hebben we een unieke kans om tot co-innovatie te komen tussen veredeling en substraatontwikkeling…..sterker nog men heeft de gezamenlijke verantwoordelijkheid. Dus veredelaars…hoppa ook in de benen.

Voor meer informatie, neem contact op met Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. - 0651216159

25-08-2015